Egocentric versus polycentric: een hoopvolle benadering voor een complexe opgave?

Vrijdagochtend, koffie op, maandafsluiting rond. Op de achtergrond Max Richter, On the Nature of Daylight. Waar ken ik dat ook al weer van? Van een van die vele sci-fi films over een eindigende wereld? Melancholisch en bitterzoet, dat iets met je doet. Typisch zo’n stuk dat je je klein en nietig en alleen kan laten voelen. En dat met in je achterhoofd al die films over de wereld die eindigt. Goede manier om straks het weekend in te gaan.

Iets luchtigers, hoopvollers misschien? Ok, opnieuw.
De afgelopen jaren heb ik wel eens de vraag gekregen wat Polycentric nu eigenlijk betekent? Het tegenovergestelde van egocentric, zeg ik dan.

Egocentric:

• Ik sta centraal

• Eén gezichtspunt

• Eigen belang is dominant

• Overtuigen van de ander is de strategie

Polycentric

• De opgave staat centraal

• Meerdere gezichtspunten

• Gezamenlijk belang is leidend

• Verbinden met de ander en samen creëren is de strategie

Ik zal je de overbodige toelichting besparen over hoe een polycentrische benadering in onze visie de transitie naar een duurzame maatschappij kan helpen versnellen. Daar kunnen we op vrijdagochtend altijd nog een kopje koffie over drinken.

Maar als het om de muziek van Max Richter gaat, geef ik toch de voorkeur aan zijn uitvoering met orkest dan die op de synthesizer. Want als je met elkaar, samen zoiets moois kan creëren… Da’s toch hoopvol?

Goed weekend gewenst!
Groeten,
Serge