Egocentric versus Polycentric (2)

In mijn vorige blog heb ik kort toegelicht wat het verschil is tussen egocentrisch en polycentrisch.
Heel kort, ik geef het toe. Komt ie nog een keer.

Egocentric:

• Ik sta centraal

• Eén gezichtspunt

• Eigen belang is dominant

• Overtuigen van de ander is de strategie

Polycentric

• De opgave staat centraal

• Meerdere gezichtspunten

• Gezamenlijk belang is leidend

• Verbinden met de ander en samen creëren is de strategie

En laatst werd ik er weer aan herinnerd dat die laatste benadering niet direct een automatisme is.
“Maar wat is er dan gebeurd?”, hoor ik u zeggen. Nou vooruit:

Het gebeurde op een druiligere woensdagavond in een van de kleinere gemeenten van ons land.
We waren uitgenodigd om aan de gemeenteraad en wethouder toelichting te geven over het verloop en de ontwikkeling van een aardwarmteproject in het afgelopen jaar. In de periode daarvoor heeft dit project voor de nodige reuring gezorgd, om allerlei redenen waar ik nu niet op in ga.

Feit was dat de gemeenteraad terecht allerlei vragen en zorgen had. De meesten over het welzijn van omwonenden van de aardwarmtecentrale, sommigen over dat van de glastuinondernemers die deze bron van duurzame warmte benutten voor het kweken van uw en mijn groenten, en een enkeling over de duurzaamheidsdoelen van de eigen gemeente.

In het verleden werd er binnen de lokale politiek vooral over dit project gesproken. En de meningen, die soms niet van de lucht waren, werden vooral vanuit het eigen gezichtspunt en belang gedeeld. En dat vind ik tot op zekere hoogte nog begrijpelijk ook.

Want hadden we - vanuit het project gezien - nou überhaupt een relatie met de lokale volksvertegenwoordigers?  Hebben we met elkaar goed in beeld wat een ieders kijk op de zaak op is? Zien en horen we de ander? Spreken we wel dezelfde taal? En verstaan we elkaar dan? Ja, hadden we ons met z’n allen nou echt in elkaar verdiept? En hebben wij elkaar nou echt geholpen om richting een gezamenlijke opgave en oplossing te bewegen?

Wat er die avond gebeurde, was – als ik er nu op terugkijk - boven verwachting. We waren met elkaar in gesprek. Niet direct uiteraard. Maar langzamerhand hadden we een gesprek met elkaar. We konden duidelijk zijn over wat het afgelopen jaar goed is gegaan, we hebben ons kwetsbaar getoond voor de dingen die anders en beter hadden gemoeten en zijn transparant geweest over twijfels, dilemma’s en afwegingen.

Naarmate de avond vorderde, zagen we elkaar weer. Niet als organisaties en partijen, wij tegen zij, maar als mensen. Die van mening kunnen verschillen. Maar die wel allemaal aan eenzelfde doel werken: sneller en soepeler van fossiel naar duurzaam. En dat op een manier die veilig en verantwoord is.  En zo goed mogelijk in verbinding met al die partijen die ertoe doen, ook en misschien wel juist in deze kleine en hechte gemeenschap.