Nieuwe reeks: De evaluatie van de Waterstofstraat
Evalueren, vaak het laatste punt op de to do-lijst van je project. Vaak ook het punt waar we het minste tijd aan besteden. Onterecht natuurlijk, want leren van je ervaring, en dus ook van je fouten, zorgt ervoor dat je kan groeien. Een inkoppertje, en toch hebben we vaak moeite om écht (kritisch) terug te blikken. En al zeker als dat ook betekent dat je stil moet staan bij wat je zélf misschien anders had willen/kunnen/moeten aanpakken. Dus we tikken die laatste checkbox van de to do-lijst haastig af, en op naar de volgende klus! Want we hebben het toch veel te druk om stil te staan? Gelukkig is dat niet altijd het geval…
De evaluatie van de WaterstofStraat
Daarom waren we positief verrast toen Lidewij van Trigt van The Green Village bij ons aanklopte. Of we het project ‘de WaterstofStraat’ konden evalueren om vervolgens in een rapport en artikel te gieten, samen met de betrokken partijen zodat ze die lessen konden delen met anderen? Het vergunningentraject was namelijk niet helemaal verlopen zoals ze op voorhand hadden gehoopt en verwacht. Sterker nog, het zorgde voor een enorme vertraging van het traject. Maar waar de belangrijkste verbeterpunten zaten, daar konden ze niet helemaal de vinger op leggen. Logisch, want er waren heel wat partijen bij betrokken, allemaal met hun eigen ervaring en verhaal. Aan ons dus om die ervaringen op te halen en er zo achter te komen welke lessen we te leren hebben. Want er is te veel haast bij een geslaagde energietransitie om telkens dezelfde fouten te maken.
De gesprekken zijn achter de rug, onze evaluatie is geschreven en het artikel en bijhorend rapport is gepubliceerd. Tijd dus voor de evaluatie van de evaluatie. In de komende weken willen we het advies, onze methodologie, maar ook onze ervaring met jullie delen. Normaal wijden we hoogstens een blogpost aan een afgeronde opdracht, dus waarom nu een reeks artikelen? Omdat de evaluatie van de WaterstofStraat me is bijgebleven en indruk op me gemaakt heeft. En daar gooi ik onze contentkalender graag voor overhoop. Want net als Lidewij wil ik niet gelijk doorrennen naar het volgende project zonder het vorige te laten beklijven.
Behoefte aan verbinding
De komende weken en maanden wil ik dus met jullie stil staan bij wat al die verschillende verhalen binnen de WaterstofStraat met elkaar verbond. En dat is meteen ook mijn belangrijkste take away: hoe verschillend de belangen en behoeften ook waren gedurende het project, (bijna) iedereen had behoefte aan verbinding en betere communicatie. Door de verscheidenheid in profielen en sectoren spraken de belangrijkste partijen niet langer dezelfde taal. Dat maakt dat een project moeizamer gaat verlopen. Op het Franse platteland krijg je misschien door de lokale landbouwer met veel hand- en voetenwerk wel uitgelegd hoe je precies je camping terugvindt, maar makkelijk is anders. Waar dat op vakantie nog charmant is, zorgt het in complexe projecten voor vertraging en irritatie.
Maar een evaluatie is nog geen oplossing. Wij hebben nu misschien de vinger op de zere plek gelegd, maar hoe zorg je er dan voor dat je met je stakeholders wél dezelfde taal spreekt? In het rapport vind je -naast de evaluatie- ook adviezen over hoe je die verbinding kan opzoeken. Die komen de komende tijd ook zeker nog aan bod op deze blog.
Hier vind je het volledige rapport. Liever een beknopte versie? Die vind je hier.
Wil je zelf ook aan de slag met een evaluatie of met het verbinden van je stakeholders, maar weet je niet helemaal hoe? Of wil je gewoon even sparren over deze onderwerpen? Stuur me gerust een mail via janne.dequeker@polycentric.nl.
Verandering is een eigenaardig beestje: ergens weten we dat het af en toe nodig is, maar dat vinden we niet altijd even makkelijk. Wanneer The Green Village wilde innoveren met waterstof in de gebouwde omgeving, stootten zij dan ook op weerstand. Wij mochten voor hen optekenen welke lessen we van dit vier jaar durende traject kunnen leren.